Na temat medialnej propagandy, „fake newsów” i wyzwaniach stojących przed komunikacją w krajach UE rozmawiali uczestnicy konferencji „Media-Rosja. Nowe zagrożenia propagandowe”, zorganizowanego w środę na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

W spotkaniu, zorganizowanym w gmachu Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, udział wzięli m.in. Adam Lelonek, prezes Centrum Analiz Propagandy i Dezinformacji, Alexandra Yatsyk z Uniwersytetu w Tartu i Givi Gigitashvili, analityk i publicysta. Rozmowę moderowała Agnieszka Romaszewska z Biełsat TV.

Na temat wojny propagandowej, prowadzonej przez Rosję na terenie Litwy i Ukrainy opowiadali dziennikarze Antoni Radczenko i Siarhei Pieliasa. W swoich wystąpieniach wymienili najczęściej powtarzające się schematy uprawiania propagandy w sieci i prasie, jak m.in. podkreślanie słabości państwa litewskiego lub ukraińskiego, zależności rządów tych krajów od Unii Europejskiej, którą to przedstawia się jako wrogi wobec suwerenności państwa biurokratyczny reżim. A także nagłaśnianie przykładów korupcji wśród lokalnych polityków, w celu wywołania podejrzeń istnienia sieci kryminalnych powiązań między politykami i biznesmenami.

Obaj dziennikarze zwrócili uwagę na czerpanie propagandy ze światowej popkultury - tworzenie internetowych „memów”, satyrycznych, kompromitujących polityków obrazków nawiązujących do popularnych seriali jak „House of Cards” czy „Gra o Tron”.

Wśród najczęstszych „chwytów” jakich ima się rosyjska propaganda na Litwie i Ukrainie powtarza się również tworzenie nieprawdziwych informacji - znanych powszechnie jako „fake news” - które oddziałują silnie na emocje odbiorcy. Tak silnie, że nie sprawdza on źródeł ich pochodzenia, ich prawdziwości. Wśród przykładów tego typu działań przypomniano informację o tym, że Ukraińcy spowodują epidemię gruźlicy w Europie.

Sposobem na przeciwdziałanie dezinformacji w mediach masowego przekazu jest - zdaniem dziennikarzy - inwestowanie w szkolenia, kursy czy programy edukacyjne dla młodych dziennikarzy i analityków, dzięki którym potrafiliby odróżnić informację prawdziwą od spreparowanej.

Kłopot polega na tym, że przekonujemy już przekonanych. Co z tego, że my będziemy potrafili odróżnić propagandę od prawdy? I tak na ogół potrafimy. Natomiast ludzie, którzy otrzymują informacje o świecie z rosyjskich, kremlowskich mediów nie mają alternatywy. To do nich musimy kierować nasze starania. Zachód musi zwiększyć budżet na działania kontr-propagandowe

— zauważył Givi Gigitashvili, pierwszy redaktor naczelny portalu naviny.by.

Jak podkreślił Jerzy Haszczyński, kierownik działu zagranicznego „Rzeczpospolitej”, należy mówić o „reakcji na propagandę rosyjską na Zachodzie, a także o zaproponowanie alternatywy dla kremlowskich mediów rosyjskojęzycznych na terenie dawnego Związku Radzieckiego, w państwach, w których ilość ludności rosyjskojęzycznej jest wysoka, a także dla samej Rosji”.

Przegrywamy w każdej z tych dyscyplin na całej linii. Od paru lat mówi się o rosyjskojęzycznym kanale telewizyjnym, stworzonym przez Unię Europejską, zwłaszcza po rosyjskiej agresji na Ukrainę. Oficjalny budżet telewizji Russia Today to około 300 milionów euro; gdy była dyskusja o unijnej telewizji po rosyjsku - nie doprowadziła zresztą do żadnych konkluzji - mówiło się o tym, że ktoś da milion, ktoś inny jest biedniejszy, może da 500 tys. i tak dalej. To pokazuje jakie jest realne zainteresowanie tym projektem

— powiedział Haszczyński.

Czytaj dalej na następnej stronie ===>