Trzeba to powiedzieć wyraźnie: przyjęcie Chrystusa za Króla i Pana jest uznaniem nadrzędności autorytetu Boga nad autorytetem władzy ziemskiej. Jest przyznaniem, że każda władza musi być związana prawem Bożym. W tym akcie nie ma miejsca na żaden ziemski tron – żaden władca nie występuje jako pomazaniec Boży, którego rządy mają być legitymizowane przez Niebiosa. Zamiast sojuszu tronu z ołtarzem (jak twierdzi Andrzej Wielowieyski) mamy płynący z ołtarza głos nakładający na tron konkretne ograniczenia. Uczestnictwo w tym akcie dziesiątek tysięcy ludzi było zbiorowym uznaniem, iż władza ziemska nie może uzurpować sobie prerogatyw Bożych.

Czekamy na kolejne teksty w gazecie Michnika i Sorosa dbające o czystość i prawowierność nauki katolickiej. W końcu któż się lepiej zna na pogaństwie…