Są takie historie, które trzeba opowiadać, bo muszą być spisane czyny i rozmowy. Dlatego przywołam historię jedynych kilkudziesięciu minut, które spędziłem na jedynym w moim życiu spotkaniu z Głównym Demiurgiem III RP.

Otóż w 1994 r. po raz pierwszy trafiłem – na krótko – do pracy w „Jedynce” TVP, gdzie byłem zastępcą mojego wspaniałego kolegi Piotra Zaremby. Odpowiadałem za publicystykę polityczną.

Doświadczenie było jedyne w swoim rodzaju, bo podówczas Telewizja Polska była pełna postkomunistycznych intrygantów, których zawodową metodą było donosicielstwo, kłamstwo i manipulacja – i nie myślę o przekazie, który serwowali widzom (choć to też), ale o sposobie robienia kariery. Spotkanie z ludźmi telewizji – także z tymi, którzy powoływali się na swoje sympatie do Solidarności – było niezastąpione i pozwoliło mi szybciej dojrzeć, więcej zrozumieć.…