Odkąd zacząłem się posługiwać komputerem, ten esej Ratzingera jest u mnie zapisany na pulpicie laptopa i zwykłem wracać do niego, gdyż to jeden z nielicznych w ogóle tekstów, o których dziś wiem, że wpłynęły na kształt mojego życia.

Kiedy podczas ostatniej ubiegłorocznej papieskiej audiencji Franciszek powiedział nagle, że jego poprzednik jest bardzo chory, i prosił o wznoszenie modłów w jego intencji, było jasne, że w ciągu najbliższych godzin czeka nas wieść o śmierci Benedykta XVI. A śmierć głowy Kościoła rzymskiego – to dla kogoś biorącego ów Kościół za swoją drugą (a być może nawet w istocie pierwszą) ojczyznę jest zawsze zamknięciem jakiejś ważnej epoki, także we własnym życiu.

Tak jak zapewne wielu katolikom po tamtej audiencji Franciszka zaczęły mi się tłoczyć w myślach wspomnienia i…