„W przeciwieństwie do katolików ludzie świeccy nie tylko zrezygnowali z możliwości uczestnictwa w życiu pozaziemskim, ale również przestali snuć jakiekolwiek marzenia o lepszym świecie” – pisze prof. Magdalena Środa w „Gazecie Wyborczej”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Odlot! Lis nie może przeżyć nagrody Człowieka Wolności. Bredzi o „kwestii zaspokojenia psychicznych potrzeb satrapy”

Etyk przekonuje, że „w Polsce, od czasu gdy weszliśmy na neoliberalną ścieżkę kapitalizmu, pogodziliśmy się z faktem ‘końca historii’”.

Nawet partie polityczne cierpią na uwiąd odważnych wizji, zbywając nas wyścigiem czczych obietnic. Niegdyś utopia goniła utopię; od Platona, Morusa po Fouriera i Ann Lee (założycielka szejkersów) nie tylko wyobrażano sobie lepsze światy, ale i próbowano te wyobrażenia wcielić w życie, z różnym skutkiem

— nostalgicznie pisze Środa.

Dziś istnieją tylko dystopie: „świat po katastrofie klimatycznej”, „Ziemia po najeździe złych kosmitów”, „świat po kolejnej wygranej PiS”

— snuje dalej swój wywód.

„Uwiąd myślenia utopijnego jest wyrazem jakiegoś poważnego kryzysu”

Atwood w „Opowieściach podręcznej” chciała przedstawić dystopijne państwo fundamentalistów, ale – jak się okazało – antycypowała tylko Polskę pod rządami Ordo Iuris

— stwierdza etyk.

Utopie są nam jednak potrzebne. Uwiąd myślenia utopijnego jest wyrazem jakiegoś poważnego kryzysu

— dodaje.

Akurat ostatnie słowa nie powinny dziwić. W lewicowych środowiskach zawsze była tęsknota za utopią. I tu pewnie leży przyczyna, dla której żadne rządy lewicy nigdy nie zostały uwieńczone sukcesem.

aw/Gazeta Wyborcza