Za jedną z najciekawszych myśli, która może służyć diagnozie trwającej już od tylu lat wojny polsko-polskiej, mam tę sformułowaną niegdyś przez Jarosława Marka Rymkiewicza o Moskalach. Znakomity poeta przedstawił taki oto koncept, że Moskal, z którym kiedyś walczyliśmy w powstaniach i wojnach, potrafi atakować nie tylko bagnetem, lecz także zagnieździć się w duszy Polaka. Wtedy jest najgroźniejszy.

Ta wizja „wewnętrznego Moskala”, który niczym czerw drąży duszę polską i ją drenuje z odżywczych soków tożsamościowych, towarzyszy mi i powraca. Ostatnio coraz częściej, niestety, gdyż życie publiczne nabrało i ciągle nabiera coraz bardziej brutalnych wymiarów, wydzielając słodki odór, lejącej się w bratobójczym boju krwi. Duszący odór. „Moskal” wchodzi do duszy wielu Polaków…