„Nie jest prawdą, że wyrok TK odbiera lekarzom możliwości wykonywania badań prenatalnych. Nie mogą one jednak służyć do ferowania wyroku, które dziecko ma żyć, a które nie, lecz do poszukiwania sposobów leczenia i prowadzenia kobiety ciężarnej do końca ciąży” - napisało Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich w specjalnie wydanym oświadczeniu, w którym zwraca się do środowiska ginekologów, aby nie wmawiali kobietom, że aborcja jest prawem człowieka.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

-Dr Dangel, założyciel Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci: Orzeczenia TK mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne

-NASZ WYWIAD. Ks. prof. Bortkiewicz: Konflikt prawa stanowionego i moralnego świadczy o kryzysie naszej cywilizacji

Publikujemy pełną treść oświadczenia:

Szanowni Koledzy ginekolodzy,

Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich ze smutkiem przyjęło opublikowane we Wrocławiu dnia 26.10.2020 Stanowisko Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników odnośnie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28.X.2020 (1) , który orzekł niezgodność z Konstytucją przesłanki eugenicznej dopuszczającej zabicie chorego dziecka.

Stanowisko lekarzy specjalistów, tj. „dezaprobatę i ubolewanie z powodu wydanego wyroku” odbieramy jako podważanie prawa do ochrony życia gwarantowanego w Konstytucji RP. Już bowiem w wyroku z 28 maja 1997 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że „Wartość konstytucyjnie chronionego dobra prawnego jakim jest życie ludzkie, w tym życie rozwijające się w fazie prenatalnej, nie może być różnicowana. (…)”

Postęp medycyny umożliwia coraz bardziej precyzyjne postawienie diagnozy oraz ustalenie coraz większej liczbie przypadków skutecznej terapii dzieci w okresie prenatalnym. Jak Państwo stwierdzacie, dzięki rozwojowi nauki możliwe jest ”przedstawienie kobiecie ciężarnej i jej rodzinie wiarygodnych i szczegółowych informacji o stanie płodu i możliwości jego rozwoju.” Umożliwia to także podjęcie leczenia na wczesnym etapie rozwoju.

Nie jest prawdą, że wyrok TK odbiera lekarzom możliwości wykonywania badań prenatalnych. Nie mogą one jednak służyć do ferowania wyroku, które dziecko ma żyć, a które nie, lecz do poszukiwania sposobów leczenia i prowadzenia kobiety ciężarnej do końca ciąży.

Nie jest prawdą, że „Konsekwencją decyzji TK, z którą musimy się liczyć, może być znaczne ograniczenie wykonywania i rozwoju badań prenatalnych w naszym kraju” Mamy nadzieję, że były one wykonywane przez lekarzy PTG tylko po to, aby znaleźć metody pomocy matce i dziecku, a nie w celu prawnego usprawiedliwienia aborcji.

Możecie Państwo być spokojni, że usunięcie przesłanki eugenicznej z Ustawy z 1993 r. nie zahamuje rozwoju medycyny. Obecność chorych dzieci w społeczeństwie (choćby najczęściej zabijanych z Zespołem Downa) już obecnie ukazuje jak poprawiła się opieka medyczna nad leczeniem ich wad serca, tarczycy słuchu, rehabilitacja co owocuje że obecnie pacjenci z Trisomia 21 dożywają do 50- 60 r.ż. osiągają samodzielność i funkcjonują w społeczeństwie.

Statystyka pokazuje że przesłanka eugeniczna była wykorzystywana do zabijania dzieci w większości rokujące na życie i rozwój ( Z. Downa, Turnera, Klinefertera ) a nie z wadami letalnymi. Odrębnym problemem jest aborcja eugeniczna w stosunku do dzieci poczętych technikami in vitro. Nie jest winą tych dzieci, że poczęły się takimi metodami i należy im się pełne prawo do życia, niezależnie od zwiększonej częstości wad wrodzonych wikłających tę nieludzką technikę.

Decyzja TK nie odbiera kobietom prawa wyboru. Jako lekarz PTG nie możecie wmawiać kobietom, że aborcja jest rzekomym prawem człowieka. Uśmiercenie innej, całkowicie odrębnej istoty, która żyje dzięki woli matki i ojca, w żaden sposób nie jest prawem człowieka. Wyrok TK wspiera kobiety i dzieci poprzez umożliwienie dynamicznego rozwoju medycyny perinatalnej, hospicjów, ośrodków badania chorób genetycznych, a kobietom zapewnia oparte na nauce i etyce lekarskie towarzyszenie i prowadzenie także w trudnej ciąży.

Zabójstwo chorego płodu nigdy nie stanowi „możliwości niesienia pomocy zgodnie z zasadami Kodeksu Etyki Lekarskiej.”

1) Wyrok TK dotyczący zgodności z Konstytucją RP art. 4a ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a ust. 2 Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z art. 30 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Wobec decyzji Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 22.10.2020 roku dotyczącej „Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”.

Stanowisko Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników ws. orzeczenia TK

Wrocław dnia 26.10.2020

Stanowisko Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników odnośnie wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego zgodności z Konstytucją RP art. 4a ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a ust. 2 Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z art. 30 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec decyzji Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 22.10.2020 roku dotyczącej „Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”, jako Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników (PTGiP), będące towarzystwem naukowym, zrzeszającym w swoich szeregach największe autorytety z dziedziny położnictwa, ginekologii i perinatologii w Polsce, wyrażamy swoją dezaprobatę i ubolewanie z powodu wydanego wyroku.

Postęp medycyny doprowadza do wyodrębniania z podstawowych dziedzin medycyny wąskich podspecjalizacji prowadzących badania i leczenie na najwyższym poziomie merytorycznym. Przykładem tego jest wyodrębnienie z położnictwa specjalistycznego zakresu diagnostyki i terapii w postaci perinatologii, czyli obszaru nauki ukierunkowanego szczególnie na badania stanu płodu, oceny jego rozwoju, możliwości leczenia wewnątrzmacicznego i ustalania konsekwencji prowadzenia ciąży ze stwierdzonymi nieprawidłowościami. Dzięki posiadaniu najnowszych narzędzi badawczych jak ultrasonografia, badania genetyczne,a także wiedzy położniczej, możemy dzisiaj, w większości przypadków określić istnienie wady letalnej lub wady głęboko upośledzającej rozwój płodu, uniemożliwiającej jego późniejsze funkcjonowanie. Powyższe postępowanie daje możliwość przedstawienia kobiecie ciężarnej i jej rodzinie wiarygodnych i szczegółowych informacji o stanie płodu i możliwości jego rozwoju. Do tej pory ciężarna miała możliwość dokonania wyboru odnośnie dalszych losów tak rozwijającej się ciąży.

My lekarze, jako pierwsi jesteśmy przekazicielami tych bardzo przykrych wiadomości, niestety jesteśmy też tymi pierwszymi, którzy widzą ból i cierpienie kobiet otrzymujących powyższe informacje. Mając do czynienia z kobietami w ciąży rozwijającej się skrajnie nieprawidłowo jesteśmy świadkami rozpaczy i tragedii ciężarnych i ich rodzin.

Powyżej przedstawione dramatyczne sytuacje skłoniły nas do stworzenia możliwości odbywania porodów tzw. hospicyjnych, przebiegających w warunkach pełnego poszanowania i empatii do decyzji podjętych przez kobiety dotknięte nieszczęściem.

Istniejący do tej pory konsensus prawny umożliwiał każdej kobiecie podjęcie odpowiedniej, najwłaściwszej dla niej decyzji. Decyzji podejmowanej przez nią samą. Wybory te zawsze były poprzedzone konsyliarnymi badaniami,wyjaśniającymi wszelkie wątpliwości, z możliwością konsultacji z organizacjami i osobami, w tym osobami duchownymi, wybranymi przez ciężarną,które mogły jej pomóc w ostatecznym ustaleniu dalszych losów ciąży.

Istniejące do tej pory prawo umożliwia nam lekarzom położnikom -perinatologom na wykonywanie specjalistycznych badań położniczych tzw. badań prenatalnych, zgodnie z zasadami Kodeksu Etyki Lekarskiej, nakazującemu posługiwanie się w leczeniu najnowszymi zdobyczami wiedzy medycznej. Należy zauważyć, że służą one w głównej mierze uspokojeniu olbrzymiej większości matek, których ciąża rozwija się prawidłowo. Natomiast u tych, u których stwierdzamy wady rozwojowe płodu, badania prenatalne pozwalają kobiecie podjąć decyzję co do dalszych losów ciąży, w tym możliwości wdrożenia leczenia wewnątrzmacicznego lub poporodowego, dobór sposobu, czasu i miejsca rozwiązania oraz przygotowanie kobiety ciężarnej, jej rodziny oraz zespołu specjalistów do leczenia przyczynowego lub paliatywnego po urodzeniu.

Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników jako reprezentant polskich ginekologów –położników współpracuje z licznymi światowymi Towarzystwami naukowymi, oraz wchodzi w skład Światowego Towarzystwa Ginekologów i Położników -FIGO.

Organizowane kongresy naukowe o zasięgu globalnym poświęcone są często badaniom prenatalnym. Dowodzi to ich znaczenia w opiece okołoporodowej. Konsekwencją decyzji TK, z którą musimy się liczyć, może być znaczne ograniczenie wykonywania i rozwoju badań prenatalnych w naszym kraju,co cofnie nas wszystkich, nie tylko lekarzy, ale całe społeczeństwo do czasów, kiedy mogliśmy tylko z tajnego obiegu zachodnich pism naukowych przeczytać co się dzieje w światowej medycynie. To dzięki przemianom ustrojowym ostatnich lat, wielkiemu wysiłkowi medyków jesteśmy obecnie w świecie traktowani jako pełnoprawni i pełnowartościowi współtwórcy postępu światowej medycyny.

Apelujemy o wycofanie decyzji odbierającej kobietom prawo wyboru, odbierającej dostęp do najnowszej wiedzy medycznej, a nam medykom możliwość niesienia pomocy zgodnie z zasadami Kodeksu Etyki Lekarskiej.

Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Prof. dr hab. n. med. Mariusz Zimmer Prezes Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Prof. dr hab. n. med. Piotr Sieroszewski Wice Prezes Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Prof. dr hab. n. med. Paweł Kamiński Wice Prezes Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Prof. dr hab. n. med. Hubert Huras Wice Prezes Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Dr hab. n. med. Tomasz Fuchs Sekretarz Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

Dr hab. n. med. Michał Pomorski Skarbnik Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników

aw