„Wśród ministrów kwestionujących przepisy ustawy tworzące Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych prym wiedzie Minister Sprawiedliwości Adam Bodnar” – pisze dr hab. Małgorzata Manowska w stanowisku opublikowanym na stronach Sądu Najwyższego. Jak czytamy w dokumencie, Pierwszy Prezes SN odnosi się do ataków rządu na Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.

Na stronach Sądu Najwyższego opublikowano „Stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w związku z atakami rządu na Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego”.

Poniżej publikujemy w całości stanowisko Pierwszego Prezesa SN.

Dnia 18 grudnia 2024 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę nr 162 w sprawie przeciwdziałania negatywnym skutkom kryzysu konstytucyjnego w obszarze sądownictwa. Na mocy tej uchwały, w Dzienniku Ustaw z roku 2024, do pozycji, pod którymi opublikowano uchwały Sądu Najwyższego z 3 września 2024 r. stwierdzające ważność wyborów do Parlamentu Europejskiego (sygn. akt I NSW 44/24, Dz. U. poz. 1883) oraz do Senatu RP (sygn. akt I NSW 49/24, Dz. U. poz. 1884), dodano swoistą preambułę podważającą autorytet Sądu Najwyższego.

Publikacja uchwał Sądu Najwyższego jest wymagana przez prawo na mocy art. 244 par. 5 w zw. z art. 336 Kodeksu wyborczego (k.wyb.) zgodnie z zasadami określonymi w art. 9 ust. 2 pkt 9 ustawy z 19 stycznia 2010 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. W przepisach ustawowych regulujących konieczność publikacji uchwał Sądu Najwyższego stwierdzających ważność wyborów parlamentarnych, podobnie jak w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych, nie przewidziano możliwości dodawania do pozycji publikacyjnych żadnych dodatkowych treści, poza treścią uchwał Sądu Najwyższego. W szczególności, nie mogą być to treści publikowane na mocy uchwały Rady Ministrów, która w świetle art. 93 ust. 1 Konstytucji nie jest źródłem prawa w Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem nie może modyfikować treści żadnej z ustaw, ale musi być z nimi zgodna. Dodanie do pozycji Dziennika Ustaw ogłaszającej uchwały Sądu Najwyższego treści przewidzianej wyłącznie w uchwale Rady Ministrów, narusza wspomniane przepisy Kodeksu wyborczego oraz ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych stanowiąc bezprawną ingerencję w treść uchwały Sądu Najwyższego.

Wśród ministrów kwestionujących przepisy ustawy tworzące Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych prym wiedzie Minister Sprawiedliwości Adam Bodnar. W kontraście do jego szeroko nagłaśnianych wypowiedzi o charakterze dezinformacji, w rzeczywistości jako Prokurator Generalny lub jako Minister Sprawiedliwości Adam Bodnar wielokrotnie zajmował stanowiska procesowe w sprawach rozpoznawanych w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.

W szczególności, do Izby tej w 2024 r.:

– wpłynęły 64 skargi nadzwyczajne Adama Bodnara zarejestrowane w repertorium NSNc;

– Prokuratura Krajowa nadesłała merytoryczne stanowisko dotyczące protestów przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego w 33 sprawach;

– wpłynęło stanowisko procesowe Prokuratora Generalnego w postępowaniach dotyczących ważności wyborów (sygn. akt: I NSW 44/24, I NSW 49/24), niezależnie od tego, że w jego treści odmówiono merytorycznego ustosunkowania się do sprawozdania PKW;

– Adam Bodnar wniósł odpowiedź na odwołanie od decyzji Prokuratora Generalnego w sprawie o sygn. akt I NO 20/24, zaś w 7 innych sprawach odpowiedź na odwołanie od decyzji Ministra Sprawiedliwości wniósł z jego upoważnienia wiceminister Dariusz Mazur (sygn. akt I NO 6/24, I NO 7/24, I NO  19/24, I NO  28/24, I NO 29/24, I NO 38/24 i I NO 46/24);

Ponadto, w roku 2024 r. w rozprawach prowadzonych w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych brali udział z upoważnienia Prokuratora Generalnego Adama Bodnara prokuratorzy (w sprawach o sygn. akt II NSNk 27/23, II NSNk 21/23, II NSNk 30/23 i II NSNk 33/23).

Tym samym, wszelkie wywody polityka pełniącego urząd Ministra Sprawiedliwości oraz Prokuratora Generalnego, jakoby Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych nie istniała lub nie była sądem, należy uznać za przykłady hybrydowych praktyk dezinformacyjnych osłabiających Rzeczpospolitą Polską oraz podważających zaufanie obywateli do instytucji państwowych, które to praktyki powinny się spotkać z adekwatną reakcją organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państwa.

Zdecydowałam, że nie występuję do prokuratury z doniesieniem o popełnieniu przestępstwa jedynie ze względu na fakt, że obecna sytuacja polityczna nie pozwala żywić nadziei na to, by zawiadomienie takie mogło spowodować adekwatne działania tego urzędu.

dr hab. Małgorzata Manowska, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego

mly/sn.pl