Jak wielokrotnie zwracaliśmy uwagę, coraz więcej zachodnich mediów pisze o bezprawnych i niedemokratycznych metodach, za pomocą których rząd Donalda Tuska próbuje zdobyć dominację w polskim państwie.

The Telegraph

Jedno z najbardziej szanowanych brytyjskich mediów konserwatywnych opublikował artykuł, w którym wskazuje na hipokryzję europejskich instytucji, które milczą na temat kolejnych działań Tuska w Polsce.

Fanatycy proeuropejscy milczą w kwestii nowego nieliberalnego zwrotu w Polsce

— to tytuł tekstu felietonisty Alana Skeda, w którym pisze on o wielu nadużyciach władzy Tuska i opisuje milczenie w liberalnych mediach zachodnich w ten sposób:

Powód wydaje się prosty: osobą odpowiedzialną za tę sytuację jest były przewodniczący Rady Europejskiej. Jest postrzegany jako liberał zaangażowany w przywrócenie rządów prawa, które – jak głosi jego narracja – zostało zniszczone przez poprzednią „skrajnie prawicową” partię Prawo i Sprawiedliwość (PiS).

Sked, emerytowany profesor historii w London School of Economics, opisuje, jak Tusk wygrał wybory w „rzekomo niedemokratycznej Polsce”, rzucając się w czystki w instytucjach polskiego państwa.

Jednak trudno byłoby spodziewać się pewnego niepokoju w europejskich kręgach liberalnych w związku ze sposobami, w jakie próbował przezwyciężyć te problemy. Rzeczywiście, zdaniem krytyków Tuska, wydaje się on wierzyć, że najlepszym sposobem na przywrócenie praworządności jest jej łamanie

— pisze Brytyjczyk i konkluduje:

To, jak zakończy się ta saga, jest nadal niepewne. Ale jedno jest jasne: ten kochanek instytucjach europejskich nie wydaje się być żadnym liberałem.

The American Conservative

Następnym medium, które mocno skrytykowało to co Tusk robi, był The American Conservative, z tekstem pod tytułem „Taktyka gangsterska w liberalnej Polsce”. Michael O’Shea analizuje tam wszystkie bezprawne kroki rządu Tuska i zadaje pytanie, czy coś podobnego może czekać Stany Zjednoczone po wyborach prezydenckich.

Prawda o Tusku powoli dociera do opinii publicznej za granicą

„Eurokraci żądni krwi” – ostrzegł mnie kolega z Brukseli przed październikowymi wyborami parlamentarnymi w Polsce. Nie była to szokująca wiadomość, ponieważ rządząca wówczas w Polsce narodowo-populistyczna partia Prawo i Sprawiedliwość (PiS) wzbudziła niewyczerpaną nienawiść ze strony establishmentu UE. Jednak niewielu przewidziało szybkość i dotkliwość zemsty

— zaczyna swój tekst O’Shea i kontynuuje:

Zaledwie miesiąc po objęciu władzy Donald Tusk ożywia wspomnienia z poprzedniej epoki szeregiem bardzo widocznych taktyk gangsterskich. To ten sam Tusk, który z praworządności uczynił główny akcent swojej kampanii wyborczej.

Po przypomnieniu okoliczności ataku na TVP oraz aresztowania Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika, O’Shea pisze także o innych negatywnych aspektach polityki Tuska.

Choć wielu Polaków, być może większość, głosowało przeciwko PiS, to niekoniecznie opowiadała się za aktywizmem LGBT, działaniami wymierzonymi w Kościół katolicki i przekazaniem władzy Brukseli

— pisze publicysta i kontynuuje:

UE uznaje, że zachowania rządu Tuska są publicznie nie do obrony. „Nie będziemy komentować konkretnych wydarzeń w państwach członkowskich” – oznajmił w środę rzecznik Komisji Europejskiej Eric Mamer. To hipokryzja instytucji, która konsekwentnie ingerowała w działania polskiego rządu.

Następnie O’Shea cytuje brytyjskiego politologa Johna O’Sullivana.

Centrowy konsensus establishmentu w Europie tak naprawdę nie akceptuje prawa „ekstremistów” do dojścia do władzy. Kiedy się to stanie, uważają za uzasadnione wykorzystanie ponadnarodowej władzy prawnej i politycznej w celu ograniczenia tych sił, a nawet ich usunięcia.

Na koniec dodaje, że to, co dzieje się w Polsce, może być lekcją dla europejskich i amerykańskich antysystemowych sił politycznych.

Ponadnarodowa władza prawna i polityczna Tuska stanowi ostrzeżenie dla krajów europejskich, takich jak Węgry, Słowacja i Holandia, które wybrały rządy antysystemowe. Stanowi także zapowiedź możliwych wydarzeń w Waszyngtonie, gdyby w listopadzie, po wyborach prezydenckich, jacyś wrogowie demokracji podnieśli głowy.

Jak już pisałem: wizerunek Tuska jako uśmiechniętego liberała i orędownika polityki pojednania i dialogu – już dawno został zniszczony.