Krajowa Rada Sądownictwa zdecydowała w czwartek o zaskarżeniu do Trybunału Konstytucyjnego przepisu mówiącego o wyznaczaniu przez I prezes SN sędziów tego sądu do orzekania w innych izbach - poinformował zespół prasowy KRS.

Jeśli przeniesienie sędziego do innej izby jest konieczne, powinno to odbyć się w sposób przejrzysty i za zgodą samego sędziego. W ten sposób zostanie zachowany jego autorytet i niezależność, a zaufanie do państwa i jego instytucji będzie wzmocnione

— podkreślono w komunikacie po posiedzeniu KRS, uzasadniając wystąpienie do TK.

Art. 35 par. 3 ustawy o Sądzie Najwyższym

Wniosek Rady dotyczy wątpliwości co do konstytucyjności art. 35 par. 3 ustawy o Sądzie Najwyższym. Przepis ten głosi, że „sędzia może być wyznaczony przez I prezesa SN do udziału w rozpoznaniu określonej sprawy w innej izbie oraz, za zgodą sędziego, do orzekania na czas określony w innej izbie”.

Jednocześnie jednak w regulacji tej dodano, że „wyznaczenie sędziego do orzekania w innej izbie, bez jego zgody, może nastąpić na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w roku”.

Po upływie okresu wyznaczenia sędziego do orzekania w innej izbie, sędzia podejmuje czynności w sprawach przydzielonych mu w tej izbie do ich zakończenia

— stanowi ustawa.

Jak zaznaczono w komunikacie KRS informującym o wniosku do TK, „przepis ten nie przewiduje żadnych kryteriów wyboru sędziego ani limitu przydzielanych sędziemu spraw”.

Nie wyklucza ponadto corocznego wyznaczania sędziego do orzekania przez 6 miesięcy w innej izbie SN bez zgody tego sędziego

— dodano.

Aby SN mógł skutecznie spełniać swoje zadania nadzoru nad orzecznictwem sądów powszechnych i wojskowych, sędziowie muszą posiadać wysoką specjalizację prawniczą i utrzymywać ją na odpowiednim poziomie

— podkreślono. Dlatego - jak wskazano - „wymaga to utrzymania zasady stabilizacji urzędu sędziowskiego, by żaden z sędziów SN nie był kierowany do wykonywania czynności w izbie innej niż ta określona w obwieszczeniu o naborze na konkretne stanowisko sędziowskie”.

Rada przyznała wprawdzie, że „zasada nieprzenoszalności sędziego nie ma charakteru absolutnego i może być ograniczana - jednak tylko w sposób ściśle określony”. „Te granice wyznacza Konstytucja RP. Mówi ona o dwóch rodzajach przeniesienia sędziego: przeniesienie wbrew woli sędziego w przypadkach określonych w ustawie oraz takim, które ma źródło w reorganizacji struktury sądownictwa” - przypomniano.

Pytania do Trybunału Sprawiedliwości UE

W końcu marca br. informowano, że przewodnicząca KRS powołała zespół, który zajął się przygotowaniem projektu takiego wniosku do TK.

Z kolei na początku kwietnia br. w dwóch sprawach rozpatrywanych w Izbie Cywilnej SN - jak informowano w mediach - jeden ze składów SN złożony zarówno z sędziego Izby Cywilnej, jak i z sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyznaczonych do spraw w Izbie Cywilnej, skierował pytania do Trybunału Sprawiedliwości UE. Pytania te dotyczą m.in. tego, czy takie wyznaczenie do orzekania w innej izbie może naruszać zasady niezależności i nieusuwalności sędziów.

olnk/PAP