Sejm wybrał w piątek troje członków Rady Mediów Narodowych: Joannę Lichocką, Piotra Babinetza i Krzysztofa Czabańskiego.

CZYTAJ TAKŻE:

-Opozycja ciągle na „nie”! Senat odrzucił sprawozdania KRRiT i RMN z działalności za 2021 rok. Taka była rekomendacja Komisji Kultury

-Marszałek Sejmu podziękowała członkom RMN za pracę na rzecz mediów publicznych. Czabański: To było spotkanie kurtuazyjne

Jak głosowano w sprawie poszczególnych kandydatur?

Za kandydaturą Joanny Lichockiej opowiedziało się 228 posłów, 209 głosowało przeciwko. Od głosu wstrzymała się jedna osoba. Za wyborem Piotra Babinetza zagłosowało 227 posłów, 206 głosowało przeciw, a 4 wstrzymało się od głosu. Kandydaturę Krzysztofa Czabańskiego poparło 225 posłów, 205 było przeciwko, 3 wstrzymało się od głosu.

Kandydatury Lichockiej, Babinetza i Czabańskiego zostały zgłoszone przez grupę posłów Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość.

Według ustawy kadencja członka Rady trwa 6 lat. W lipcu 2022 upływa kadencja Krzysztofa Czabańskiego, Joanny Lichockiej, Elżbiety Kruk i Juliusza Brauna. W radzie zasiada nadal Robert Kwiatkowski, który został do niej powołany w 2020 roku.

Joanna Lichocka

urodziła się 21 listopada 1969 r. w Warszawie. Jest dziennikarką, publicystką, autorką filmów dokumentalnych. Od 25 października 2015 r. jest posłem na Sejm (VIII i IX kadencji), pełni funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Kultury i Środków Przekazu. Jest absolwentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim i literackich studiów podyplomowych na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów aktywnie działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów.

Zadebiutowała w 1991 r. na łamach „Tygodnika Solidarność”, gdzie pracowała do 1993 r. jako dziennikarka działu związkowego i politycznego. Współpracowała również z „Życiem Warszawy” oraz Teleexpressem w TVP. W latach 1994-2001 pracowała w Telewizji Polsat jako reporterka polityczna oraz prowadząca programy informacyjne i publicystyczne. Była związana z „Życiem” (2001-2002) i „Przyjaciółką” (2003, jako zastępca redaktora naczelnego), „Ozonem” (2005), „Dziennikiem” (2006). W latach 2006-09 w „Rzeczpospolitej” była publicystką działu Opinie.

Jest autorką cyklu wywiadów z intelektualistami, które ukazywały się na łamach „Dziennika”, „Rzeczpospolitej”, „Newsweeka”, „Gazety Polskiej”, „Do Rzeczy” oraz „W Sieci”. Od 2004 r. współpracowała z Telewizją Puls prowadząc programy publicystyczne. W latach 2007–09 prowadziła, najpierw w TVP1, następnie w TVP Info, program „Forum”. W 2010 r. prowadziła także programy publicystyczne na antenie TVP1: „Z refleksem” i „Kwadrans po ósmej”.

Po przejęciu władzy w mediach przez PO-PSL-SLD po katastrofie smoleńskiej Joanna Lichocka została odsunięta od pracy w TVP. Rozpoczęła realizację filmów dokumentalnych, dotyczących szeroko pojętej tematyki smoleńskiej – „Mgła”, „Pogarda” i „Przebudzenie”. Wspólnie z Jarosławem Rybickim zrealizowali film „Prezydent”, poświęcony postaci prof. Lecha Kaczyńskiego.

Joanna Lichocka jest także współautorką - wraz z Marią Dłużewską - książki „Mgła”, będącą pełnym zapisem świadectwa, jakie urzędnicy Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego złożyli przed kamerą po katastrofie smoleńskiej oraz autorką książki „Przebudzenie”, będącej zbiorem wywiadów z uczestnikami miesięcznic na Krakowskim Przedmieściu. W 2013 r. ukazał się jej wywiad-rzeka z socjologiem prof. Andrzejem Zybertowiczem pt. „III RP. Kulisy systemu”. W 2021 r. wyszła książka biograficzna poświęcona poecie i pisarzowi prof. Jarosławowi Markowi Rymkiewiczowi pt. „Rymkiewicz. Genealogia” jej autorstwa.

W latach 2011-15 była publicystką i zastępcą redaktora naczelnego „Gazety Polskiej Codziennie”. Lichocka jest dwukrotną (2013 i 2014) laureatką najważniejszej nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Głównej Nagrody Wolności Słowa.

Piotr Babinetz

urodził się 9 września 1969 r. w Krośnie. Ukończył studia na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego – jest magistrem historii. Pracował jako kierownik biura poselskiego Konfederacji Polski Niepodległej, a następnie biura senatorskiego Akcji Wyborczej „Solidarność” w Krośnie. Od 1999 r. był pracownikiem Muzeum Podkarpackiego w Krośnie.

Od 1998 r. był radnym Rady Miasta Krosna, od 2002 r. - radnym Sejmiku Województwa Podkarpackiego, m.in. przewodniczącym Komisji Budżetowo-Finansowej i członkiem Komisji Kultury. Od 2007 r. jest posłem na Sejm RP - od tego czasu nieprzerwanie był członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu, później wiceprzewodniczącym tej Komisji, a następnie od 2019 r. jest jej przewodniczącym.

Od 2018 r. jest także przewodniczącym Rady Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Prof. Wacława Felczaka, a od 2019 r. - przewodniczącym Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej.

W latach licealnych (1985-89) Piotr Babinetz działał w antykomunistycznej młodzieżowej organizacji niepodległościowej „Goniec Podkarpacki”, później w KPN, Lidze Republikańskiej i od 2001 r. w Prawie i Sprawiedliwości. Od 1995 r. jest członkiem zarządu Podkarpackiego Towarzystwa Historycznego oraz współredaktorem periodyku PTH „Dzieje Podkarpacia” i autorem kilku artykułów, m.in. „Wokół budowy i próby wysadzenia pomnika wdzięczności Armii Czerwonej w Krośnie”.

Jest także autorem publikacji naukowych, m.in.: „Przejście generała Kazimierza Sosnkowskiego przez Karpaty na Węgry w 1939 roku w świetle relacji jego uczestników” (2005) „Pułkownik Gustaw Świderski (1891-1949)”(2007), „Świadomość narodowa i niepodległościowa w Krośnie w 1914 roku”(2010), „Obrońca Lwowa w 1939 roku. Pułkownik Władysław Suryn (1894-1940)”(2011), „Krośnieńscy strzelcy i ochotnicy do Legionów Polskich w świetle relacji Józefa Kwaciszewskiego i Franciszka Ptaka” (2015).

Od 1997 r. przez wiele lat współpracował z Katolickim Radiem FARA Krosno, m.in. prowadząc cykliczną radiową audycję historyczno-muzyczną „Ojczyzna”. Pisał również komentarze polityczne do rzeszowskiej gazety „Nowiny” i artykuły o tematyce historyczno-kulturalnej w kilku pismach lokalnych, m.in. „Nowe Podkarpacie”.

Od 2003 r. jest przewodniczącym Komitetu Ratowania Starego Cmentarza w Krośnie, oraz członkiem rad muzealnych: Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu i Muzeum Historycznego Zamek w Sanoku.

Krzysztof Czabański

urodził się 4 października 1948 r. w Warszawie. W 1966 r. zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. W Latach 1967-71 studiował na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Nauk Społecznych.

Jest autorem paru tysięcy artykułów prasowych i kilku książek. W latach 1971–81 był reporterem prasy oficjalnej, m.in. „Dookoła Świata”, „Literatury”, „Kultury” i „Tygodnika Solidarność”. W latach 1982–89 był z kolei dziennikarzem prasy podziemnej, m.in. „Tygodnika Wojennego” i „PWA”.

W latach 1989–2015 Czabański był dziennikarzem, publicystą, zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność”, a także redaktorem naczelnym dziennika „Express Wieczorny”(1991-92 i 1993-95).

Krzysztof Czabański był prezesem Polskiej Agencji Prasowej (1992), przewodniczącym Komisji Likwidacyjnej RSW Prasa-Książka-Ruch (1998-2001), prezesem zarządu Polskiej Agencji Informacyjnej S.A. (1999-2001), prezesem zarządu Polskiego Radia S.A. (2006-10), a także członkiem Rady Nadzorczej TVP S.A. (2007-10). Od 2021 r. jest również członkiem Rady Nadzorczej Centrum Kart S.A.

W latach 2015-16 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w latach 2015-19 posłem na Sejm RP. Od sierpnia 2016 r. Czabański jest przewodniczącym Rady Mediów Narodowych.

Powołanie Rady Mediów Narodowych

Rada Mediów Narodowych została powołana ustawą z dnia 22 czerwca 2016 r. o Radzie Mediów Narodowych. Powołuje ona i odwołuje zarządy i rady nadzorcze TVP, Polskiego Radia i Polskiej Agencji Prasowej. Kadencja członków Rady trwa 6 lat. W skład RMN wchodzi pięć osób - trzy wybrane przez Sejm i dwie powołane przez prezydenta spośród kandydatów zgłoszonych przez dwa największe kluby opozycyjne.

Kandydatury na członków RMN wybieranych przez Sejm mogą być zgłaszane przez marszałka izby albo grupę co najmniej 35 posłów.

aja/PAP