Gdy kadry profesorskie dbają o całą uniwersytecką wspólnotę, Polska może spać spokojnie. Akademia Sztuki ma jeszcze tę przewagę, że gdy specjalnym zarządzeniem ustanawia „poszanowanie deklarowanego imienia i rodzaju zaimków osób studiujących”, to nie musi się martwić ani polskim prawem, w którym tożsamość określana jest w dowodzie osobistym, ani biologią, która płeć ustanawia nawet jeszcze przed narodzeniem. W końcu to uczelnia, która nie prawem, nie biologią się zajmuje, a… sztuką!

I tak oto pełnomocniczka ds. równego traktowania z kolejnej uczelni, tym razem Akademii Sztuki w Szczecinie, pochyla się nad troską osób, które „deklarują tranzycję”, czyli zmianę płci poprzez operację i przyjmowanie hormonów. Jak wskazuje zarządzenie z dnia 17 maja, można też będzie wskazać zaimki, „którymi chce, by się do niej zwracano”.

Co daje ów milowy krok postępu na polskiej ziemi? Ano teraz każdy pracownik Akademii Sztuki w Szczecinie będzie musiał się zwracać do studenta takim zaimkiem (on/ona/ono) jak sobie każdy student życzy.

Nawarstwienie nowoczesności w zarządzeniu pani pełnomocniczki może nastręczyć pewnych trudności.

Otóż jest to pierwsze zarządzenie pani profesor Zofii Wollny, a że mamy połowę maja, to zastanawia nas ileż to pracy owi pełnomocnicy z polskich podatków, muszą wykonywać, skoro przez 5 miesięcy w tym roku zdążyli wydać jedno zarządzenie w sprawie tak… nazwijmy to… bagatelnej do opracowania. Zastanawia również zwrot, że oto każda osoba zatrudniona w Akademii musi zarządzenie wykonywać. Bo że postępowi wykładowcy, to pół biedy, ale co z pracownikami administracji? Czy panie sprzątające prosząc, by student nie deptał świeżo umytej podłogi, będą musiały wcześniej zapytać o zaimek? Majster naprawiający windę będzie odsyłał na schody nie „ją”, nie „jego”, a „ono”? Czy Pani profesor Zofia Wollny zorganizuje stosowne szkolenie?

Mieszkanka Ikei

Właściwie to mogłaby. Jako artystka, dodajmy: performerka, nie takie rzeczy już realizowała. Pomińmy oczywiste wsparcie dla Strajku Kobiet i ubaw z napisu „wipjerdlath” na demonstracji w Berlinie, bo dla nich to konformizm, dla nas - banalny odruch stadny, zatem poruszmy te rzeczy jak najbardziej… hm… niezwykłe! To ona zasłynęła z projektu w Warszawie, w którym kobiety wyją przy placu Unii Lubelskiej, co jest - gdyby ktoś nie rozumiał - „wielogłosowym manifestem dla przyszłości”. 


ZOBACZ fragment tego wydarzenia na Biennale Warszawa 2019

To ona w 2004 roku na tydzień zamieszkała… w sklepie meblowym Ikea.

Tam spała, myła się i wykonywała inne codzienne czynności, niejako przy okazji wchodząc w interakcje ze zdumionymi klientami sklepu, którzy mogli ją stale obserwować.

-czytamy na portalu culture.pl.

Pani Profesor Wollny o tyle nie wolno traktować zbyt surowo, o ile już na większości polskich uniwersytetów istnieją takie funkcje, które dziś są nazywane „pełnomocnikami” do różnych równości, przeciwko dyskryminacjom, a kiedyś nazywały się „oficerami politycznymi”. Przecież podobna Pani Pełnomocnik z Politechniki Wrocławskiej oficjalnie wspierała już Strajk Kobiet (o, ironio, ona również jest artystką!), na najstarszej uczelni w Polsce też już są prawilne zaimki.

PRZECZYTAJ WIĘCEJ: Jak dostojne uniwersytety wsparły strajk z hasłem „wyp…dalaj”

Na wszystkich uniwersytetach w Polsce, o których tak trafnie Stanisław Janecki napisał jak wleczą się w ogonie światowej nauki, powstają więc takie stanowiska, które pilnują czystości ideologicznej i które czas pracy przeznaczają na projektowanie tęczowych plakatów i analizowanie poprawności mowy polskiej pod kątem uznawania 55 płci kulturowych. Te same stanowiska organizują swoje performanse czy tzw. „równościowe” projekty ze wsparciem liberalnych i lewicowych samorządów. Zlecają różnej maści artystom twórcze prace na rzecz tolerancji i równości, pojmowanej oczywiście wąsko, jednoznacznie, jak z wytycznych Herberta Marcuse’go.

Zresztą Akademia Sztuki w Szczecinie już została wyróżniona przez Gazetę Wyborczą, która opisała ją w uznaniu za wprowadzanie żeńskich nazw urzędów: rektorka, dziekana, kanclerzowa.

Akademia Sztuki w Szczecinie została wyróżniona Nagrodą Sztuki im. Marii Anto & Elsy von Freytag-Loringhoven w kategorii: „specjalne wyróżnienie za wsparcie obecności i widzialności kobiet w edukacji i kulturze”.

-czytamy w gazecie Michnika.

CZYTAJ TAKŻE:

Janecki: Dowód, że nasza nauka to straszny grajdół

W tej dychotomii świata współczesnego, w którym to my jesteśmy „średniowieczem” a oni „oświeceniem”, jest więcej niż ziarno prawdy. Faktycznie w średniowieczu, kolebce uniwersytetów, wyglądało to nieco inaczej. Wycie kobiet, mycie się w magazynie czy na targowisku z meblami albo taka afirmacja wulgarności nie miały miejsca na uniwersytetach lecz właśnie w podlejszych dzielnicach miast, stanowiąc nieodzowny obraz pospólstwa. Postęp więc coraz częściej polega na tym, że te ciasne uliczki średniowiecza wdzierają się na uniwersytety.

Czy ktoś to wreszcie zatrzyma?