„Koniec świata celebrytów" Zachód ogłosił kilka miesięcy temu. Kiedy przyjdzie pora na polską wersję „elit"?

Blisko rok temu zachodni celebryci zostali poddani obróbce medialnej. Publicyści największych gazet wytykali im, tak bardzo widoczne w czasie pandemii, oderwanie od rzeczywistości.

Ameryka jest w kryzysie, ale celebryci kwitną. Promieniują w naszych domach, przypominając nam, aby zostać w domu i „mieć pozytywne nastawienie”, skoro „wszyscy jesteśmy w tym razem”.

-pisał New York Times w marcu 2020 roku. To infantylne i nieszczere „jesteśmy w tym razem” było obiektem szyderstw, bo setki milionów ludzi ściśniętych na małym metrażu swoich mieszkań nie uwierzyło, że wille z hektarami ogrodów i basenami w czasie pandemii skazują na taką samą izolację. Im bardziej celebryci zapewniali o swojej łączności z ludem, tym bardziej byli wykpiwani. Brytyjski piosenkarz Sam Smith publikował zdjęcia na których płacze (ale nie, tak jak Szymon Hołownia, przez Konstytucję RP), bo nie może wytrzymać lockdownu. Faktycznie, „dusząc się” w swoim mieszkaniu za 12 milionów dolarów w Londynie, w zaledwie pięciu sypialniach, mógł nieco stracić na wiarygodności.

Koniec świata celebrytów

Jeszcze dalej w sceptycyzmie wobec celebrytów poszła stacja telewizyjna BBC, która zasugerowała nawet, że nadchodzi „koniec ery celebrytów”. Oprócz przepychu i udawania niedoli komentatorów drażniła również celebrycka nieprzydatność w czasach pandemii. Ci sami, którzy w latach prosperity komentują, który polityk jest niepotrzebny albo czy nienarodzone dziecko jest „pasożytem”, w czasie koronakryzysu sami stali się niepotrzebni - bez koncertów, wydarzeń popkulturowych, z żenująco niską wiedzą o prawdziwym świecie, stali się dla społeczeństwa tym czym złota toaleta dla Janukowycza - wstydliwym zbytkiem. Gdyby dodać jeszcze wątki patocelebrytow (przykład rosyjski) demonstracyjnie liżących sedesy, by pokazać, że koronawirus nie istnieje, można by faktycznie towarzystwo celebryckie zebrać i wysłać do pożytecznej pracy.

Stara klasa próżniacza

W Polsce jednak celebryci okazali się mocniejsi. Nie dając się strącić z pierwszych szeregów pochodów pierwszomajowych (np. starsi aktorzy), imponując operacjami plastycznymi (mój ulubiony przykład - „hipnotyzerka” ze słynnej „Zatoki Sztuki” w Sopocie, Blanka Lipińska), albo obrzucając inwektywami konserwatystów (Krystyna Janda, Maria Nurowska) - uniknęli krytyki na zachodnią skalę. Byli potrzebni na wybory prezydenckie, ale nadal są pod szczelnym kloszem, a liberalne media złego słowa nie pozwolą o nich powiedzieć. Z rynkowego punktu widzenia wszystkie media powinny się rzucić do wyścigu na informowanie o szczepieniach poza kolejką - a jednak te same ośrodki, które popierają opozycję milczą na temat uprzywilejowanych artystów. Trudno nazwać to środowisko inaczej niż sitwą.

CZYTAJ WIĘCEJ:

Nie tylko Jana i Miller. Sprawdź kto się zaszczepił poza kolejką

Absurdale tłumaczenia aktorów. „Nie sądziłam, że będzie afera

Czy to Krystyna Janda kierowała akcją szczepień aktorów?

Ale jest jeszcze jeden powód, by pisać, mówić i bębnić o tej niby wielkiej bohemie. Przez lata i dekady wyśmiewają oni wielu Polaków, ba, czasem nawet polskość w ogóle, za rzekome cwaniactwo, załatwiactwo, mentalność zaścianka czy tęsknotę za PRLem, tymczasem - sami są najlepszym wzorem cech, których podobno nie lubią - ciasna kumoteria, wyciąganie ręki po pieniądze od rządu (a sami gardzili 500+) są elitą tylko dlatego, że pokręcili się w odpowiednim towarzystwie wzajemnej adoracji

Pewnie i ten kryzys wizerunkowy ich nie powali. Ale kolejną ich kompromitację należy szybko dopisać to listy dowodów, że żadne z nich autorytety.