Na naszych oczach postępuje erozja kultury, tradycji, smaku, dobrych obyczajów, misji szkoły, a nade wszystko norm cywilizacyjnych.

Moim zdaniem, zapewne subiektywnym i niesłusznym, mamy przed sobą dwa scenariusze. I oba wydają się prawdopodobne. Jak zauważył na jakichś łamach Piotr Wierzbicki, którego wnikliwa analiza stanu Polski sporządzona bodaj dekadę temu, właśnie się ucieleśnia, trwa odrywanie Polski z Polski. Po kawałku, po plasterku, ale metodycznie i ciągle. Nie sądzę, aby był to wynik działania tzw. opozycji. Oni są słabi, nie mają pomysłów, są zbytnio zapatrzeni w siebie. To tylko klakierzy, a nie potencjał. Te dyrektywy, działania i – last but not least – pieniądze idą z zewnątrz od daleko bardziej zamożnych i bardziej inteligentnych. Polska uwiera. Jeśli ktoś ma wątpliwości…