Kultura Wikingów, chińskie sztuki walki oraz rosyjska i celtycka architektura - m.in. tym inspirowali się twórcy drugiej części nowej trylogii w reżyserii Petera Jacksona. Nakręcony w 3D film "Hobbit: Pustkowie Smauga" wejdzie do kin w Polsce 27 grudnia.
Film opowiada o dalszym przebiegu podróży krasnoludów, hobbita i czarodzieja do Samotnej Góry. Pokazane zostały m.in.: losy elfa Legolasa przed wstąpieniem do Drużyny Pierścienia, samotna wyprawa Gandalfa, który przeczuwa, że pradawne zło stara się zawładnąć Śródziemiem (w twierdzy Dol Guldur gromadzą się mroczne siły, a orkowie stają się coraz bardziej agresywni) oraz romans między dwójką na pozór nie pasujących do siebie bohaterów.
Kompanii trzynastu krasnoludów przewodzi książę Thorin Dębowa Tarcza. Celem wędrówki do Samotnej Góry jest odzyskanie krasnoludzkiego królestwa Erebor, którym zawładnął smok Smaug. Pierwszą z przedstawionych w drugim filmie przygód jest wizyta kompanii krasnoludów, Bilba i Gandalfa w domu Beorna, przedstawiciela rasy zmiennokształtnych, olbrzymiego człowieka, który potrafi przybrać postać jeszcze większego czarnego niedźwiedzia. Tworząc dekoracje, które zagrały dom Beorna, ekipa filmowa inspirowała się architekturą norweską i siedzibami Wikingów.
Krasnoludowie, wśród nich Gloin - ojciec Gimliego, późniejszego przyjaciela Legolasa, oraz młody Kili, bratanek księcia Thorina - spotykają na swej drodze Legolasa i elfkę o imieniu Tauriel. Tauriel to przywódczyni Straży króla Thranduila, wojowniczka, której bronią są sztylety i łuk.
Grająca tę postać Evangeline Lilly pracę na planie "Hobbita" rozpoczęła zaledwie trzy miesiące po urodzeniu dziecka. W związku z tą rolą przeszłam specjalne szkolenie.
Uczyłam się technik walki i posługiwania się bronią, a także elfickiego języka -
wspominała aktorka. W szkoleniu Lilly szczególny nacisk położono na chińskie sztuki walki i władanie sztyletami. Język elficki, którym mówią mieszkańcy Leśnego Królestwa, na podstawie wskazówek Tolkiena stworzył znawca jego twórczości David Salo.
Postaci Tauriel nie było w książce Tolkiena, do filmu wprowadzili ją autorzy scenariusza - Fran Walsh, Peter Jackson, Philippa Boyens i Guillermo Del Toro - ponieważ w pełnej męskich bohaterów historii brakowało silnej postaci kobiecej. Twórcy zadbali też o obecność wątku romansowego. Sympatia rodzi się między Tauriel i krasnoludem Kilim. Choć pozornie para do siebie nie pasuje (pomijając trudne od dawna relacje między ich rasami, krasnolud jest znacznie niższy od elfki) dwójkę tę łączy uczucie - jak oceniła Lilly - stanowiące efekt "przekraczania granic i przezwyciężania uprzedzeń".
Ważną rolę w "Pustkowiu Smauga" odgrywa rasa ludzi, żyjących w podupadającym Mieście nad Jeziorem. Niektórzy z nich mają w pamięci zniszczenie dokonane przez Smauga w innym mieście - Dale, u stoków Ereboru. Wzniesione przez ekipę filmową drewniane domy Miasta nad Jeziorem wzorowano na dawnej architekturze rosyjskiej oraz architekturze celtyckiej. Zgodnie z pomysłem twórców ekranizacji, mieszkańcy miasta mówią w filmie po angielsku z akcentem walijskim. Najważniejszą dla fabuły postać tego wątku filmu, Barda Łucznika, zagrał walijski aktor Luke Evans, do którego dostosowała się akcentem reszta aktorów. Kostiumy mieszkańców Miasta nad Jeziorem wzorowano m.in. na dawnych ubiorach z Chin, Tybetu i Rosji.
Zwieńczeniem wyprawy do Samotnej Góry - pod którą krasnoludowie z plemienia Durina założyli królestwo Erebor - staje się w drugim filmie spotkanie ze Smaugiem. Zwabiony wieściami o zgromadzonych tam bogactwach, smok zaatakował Erebor, zabił mieszkańców i urządził sobie legowisko w olbrzymim kopcu złota, usypanym we wnętrzu góry. Smaug, nazwany przez scenarzystkę Fran Walsh "archetypicznym wcieleniem inteligentnego zła", to smok cechujący się psychopatyczną osobowością i bardzo wysoką inteligencją, przebiegły i okrutny, potrafiący manipulować ofiarami. Konfrontacja hobbita ze smokiem to kluczowy moment drugiej części nowej trylogii Jacksona. Postać tworzona przez dwa lata
Złoto-czerwony Smaug, tworzony przez specjalistów od technik komputerowych przez ponad dwa lata, w zamyśle reżysera miał być tak ogromny, by udało się podkreślić zarazem kruchość hobbita. Smok mówi w filmie głosem znanego brytyjskiego aktora Benedicta Cumberbatcha. Sceny rozgrywające się w skarbcu Ereboru kręcono w studiu. Wykorzystano setki tysięcy monet z gumy (pokrytych farbą w złotym kolorze) i monet aluminiowych oraz ponad 2 tys. sztuk biżuterii, które następnie zmultiplikowano za pomocą technik komputerowych.
W wydanej w 1937 r. książce Tolkiena "Hobbit,czyli tam i z powrotem" opisane zostały wydarzenia poprzedzające o 60 lat te z "Władcy Pierścieni". W scenariuszu "Hobbita" uwzględniono nie tylko treść tej książki, ale także dodatki do powieści "Władca Pierścieni".
Ekranizację "Hobbita", rozgrywającej się w Śródziemiu opowieści o walce dobra ze złem, nowozelandzki reżyser podzielił na trzy części. Pierwsza, "Hobbit: Niezwykła podróż", miała premierę w grudniu 2012 r. Światowa premiera części drugiej odbyła się 2 grudnia 2013 r. w Los Angeles, a premiera europejska 9 grudnia w Berlinie. Ostatnia część trylogii, "Hobbit: Tam i z powrotem", trafić ma do kin w grudniu 2014 r.
AP/PAP
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kultura/87320-ciekawostki-z-drugiej-czesci-hobbita