„Odszedł Andrzej Klimczak – współzałożyciel Polskiej Opery Królewskiej, jej dyrektor w latach 2019 - 2024, śpiewak i reżyser, a dla wielu z nas przede wszystkim przyjaciel, kolega i mentor” - poinformowano na facebookowym profilu Polskiej Opery Królewskiej. „Patriota i Chrześcijanin. Ciepły, skromny dobry człowiek” - wspomina zmarłego prof. Piotr Gliński, były minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Odszedł Andrzej Klimczak – współzałożyciel Polskiej Opery Królewskiej, jej dyrektor w latach 2019 - 2024, śpiewak i reżyser, a dla wielu z nas przede wszystkim przyjaciel, kolega i mentor

— poinformowała na facebookowym profilu Polska Opera Królewska.

Był prawdziwym człowiekiem sceny, artystą wyjątkowym, którego kreacje w niezliczonych operach Mozarta, Rossiniego, dziełach barokowych i współczesnych pozostaną na zawsze w pamięci i sercach melomanów. W naszej pamięci pozostanie jako człowiek ciepły, bezpośredni, o ciętym dowcipie, zawsze niezwykle zaangażowany w swoją pracę

— wspominają zmarłego dyrektora artyści i pracownicy.

Będziemy bardzo tęsknić, Panie Dyrektorze. Pogrążonej w żałobie Rodzinie i Bliskim składamy wyrazy współczucia

— podkreślają.

Prof. Gliński: Ciepły, skromny, dobry człowiek

Wybitnego artystę pożegnał także prof. Piotr Gliński, poseł PiS, były szef MKiDN.

Otoczony opieką rodziny odszedł Andrzej Klimczak, wybitny Artysta, śpiewak operowy, reżyser, współtwórca i wieloletni dyrektor Polskiej Opery Królewskiej, Patriota i Chrześcijanin. Ciepły, skromny dobry człowiek. Cześć Jego Pamięci!

— napisał polityk.

Wspomnienie Tadeusza Deszkiewicza

Również Tadeusz Deszkiewicz, dziennikarz i krytyk muzyczny, podzielił się wspomnieniem o zmarłym artyście.

Dotarła do mnie niezwykle smutna wiadomość, że odszedł Andrzej Klimczak – śpiewak i reżyser, współzałożyciel Polskiej Opery Królewskiej i jej dyrektor w latach 2019 - 2024. Wiedziałem, że jest bardzo chory, ale kiedy - jeszcze tak niedawno - rozmawialiśmy nie traciłem nadziei, że wydarzy się cud. Niestety Andrzej tę walkę przegrał

— napisał.

Wcześniej wygrywał wielokrotnie, ratując Warszawską Operę Kameralną przed zagłodzeniem i likwidacją. Potem, martwił się o przyszłość Polskiej Opery Królewskiej. Andrzej był niezwykłym Artystą, nie tylko znakomitym barytonem tworzącym charakterystyczne kreacje w operach barokowych, czy dziełach Mozarta i Rossiniego, ale także świetnym organizatorem i dobrym Człowiekiem. Był prawą ręką dyrektora WOK Stefana Sutkowskiego, a potem Ryszarda Peryta po którym objął dyrekcją Polskiej Opery Królewskiej. Miał niezwykle szerokie horyzonty i bogate plany rozwoju tej najmłodszej opery w Polsce. Wielokrotnie o tym rozmawialiśmy zarówno na antenie Radia dla Ciebie, jak i w TVP3 w nieistniejącym już programie „Łazienki z kulturą”

— podkreślił Deszkiewicz.

Dziś, wstrząśnięty wiadomością o odejściu Andrzeja, chciałem przypomnieć jeden z tych programów, ale żaden z telewizyjnych odcinków nie uchował się przed barbarzyńską działalnością likwidatorów TVP. Znalazłem tylko krótki fragment zapowiedzi jednego z tych programów. Andrzeju. Będzie bardzo Ciebie brakowało, będzie brakowało Twojego dowcipu, życzliwości i determinacji, a także charakterystycznego siwego kosmyka nad czołem, tak dla Ciebie charakterystycznego. Żegnaj. Oluniu Aleksandra Klimczak przyjmij moje wyrazy najgłębszego współczucia. Przytulam Cię do serca

— napisał krytyk muzyczny.

Sylwetka artystyczna

Andrzej Klimczak to współtwórca Polskiej Opery Królewskiej, bas-baryton, absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

Po ukończeniu studiów w 1987 r. rozpoczął karierę jako solista Warszawskiej Opery Kameralnej. Jego pierwsze solowe role to Osmin w „Zaide” W.A. Mozarta oraz Jan w „Żółtej szlafmycy” K. Majera (Gaetana). Niedługo potem zadebiutował w roli Figara w „Weselu Figara” W.A. Mozarta w Teatro Principal w Alicante (1988, Hiszpania).

Jego dorobek artysty obejmuje ponad 50 pierwszoplanowych bas-barytonowych partii, od barokowych dzieł kompozytorów, takich jak Haendel czy Bach, poprzez niemal wszystkie pierwszoplanowe role w operach Mozarta (wśród nich Don Giovanni, Leporello, Papageno, Figaro, Hrabia Almaviva, Guglielmo, Don Alfonso) i Rossiniego (m.in. Don Bartolo w „Cyruliku sewilskim”, Mustafa we „Włoszce w Algierze” czy Selim w „Turku w Italii”), aż po utwory współczesne – by wspomnieć tylko tytułową partię w „Balthazarze” czy Felixa w „Polieukcie” Zygmunta Krauzego.

Do jego koronnych partii zalicza się również kreację Eugeniusza Oniegina w operze Czajkowskiego oraz Forda w „Falstaffie” Verdiego.

Klimczak był cenionym interpretatorem liryki wokalnej, laureatem II Konkursu Moniuszkowskiego w Warszawie. Szczególne miejsce w jego dorobku artystycznym zajmował repertuar oratoryjno-kantatowy. Artysta specjalizował się w interpretacji barokowych oper i oratoriów.

Do jego największych sukcesów należą liczne kreacje partii basowej w „Mesjaszu” Haendla, a także utrwalone w postaci nagrań CD role Argenia w „Imeneo” Haendla oraz Licomede w „Tetide in Sciro” Domenico Scarlattiego.

Jako solista występował na wielu prestiżowych scenach i w salach koncertowych Europy i świata, m.in. w Japonii, Libanie, Izraelu czy Omanie. Brał udział w wielu liczących się na świecie festiwalach, m.in. na Carrintischer Sommer (1995), KlangBogen Wien Mozart A-Z (1996) oraz na Festiwalu Muzycznym w Madrycie (1994-6).

W Polsce występował także na deskach Opery Dolnośląskiej, Opery Bydgoskiej, Teatru Wielkiego w Łodzi oraz w wielu filharmoniach i salach koncertowych (Warszawa, Rzeszów, Gdańsk, Poznań, Łódź, Białystok, Szczecin, Płock).

Liczne partie kreował pod batutą R. Zimaka, S. Stuligrosza, Ph. Entremonta, T. Wojciechowskiego, J. Kasprzyka, E. Michnik, M. Nowakowskiego, T. Karolaka, R. Silvy, Z. Gracy, Ł. Borowicza, K. Bumanna, M.N. Niesiołowskiego.

W 2001 r. został odznaczony przez prezydenta Złotym Krzyżem Zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w 2012 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie! Cześć Jego pamięci.

aja/FB,X