W Watykanie odbędzie się w niedzielę kanonizacja założyciela zgromadzenia księży marianów, błogosławionego Stanisława Papczyńskiego (1631-1701). Na mszę pod przewodnictwem papieża Franciszka przybędzie prezydent Andrzej Duda z małżonką Agatą Kornhauser-Dudą.

Podczas mszy papież kanonizuje również błogosławioną ze Szwecji, Marię Elżbietę Hesselblad (1870-1957), która założyła Zakon Najświętszego Zbawiciela Świętej Brygidy.

Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie mszy kanonizacyjnej dojdzie do krótkiego kurtuazyjnego spotkania papieża z polskim prezydentem, a także z delegacją ekumeniczną ze Szwecji.

Franciszek wyniesie na ołtarze dwoje świętych z krajów, które wkrótce odwiedzi. W Polsce będzie od 27 do 31 lipca z okazji Światowych Dni Młodzieży. Do Szwecji pojedzie na przełomie października i listopada; weźmie m.in. udział we wspólnej katolicko-luterańskiej uroczystości, inaugurującej przyszłoroczne obchody 500-lecia reformacji.

W koncelebrze niedzielnej mszy będą marianie z całego świata, a także czciciele ojca Papczyńskiego z Polski, przede wszystkim z jego rodzinnych stron, czyli Podegrodzia w powiecie nowosądeckim. Przybędą też grupy z Włoch, USA, Brazylii, Ukrainy, Litwy, Łotwy, Białorusi, Kazachstanu, Czech, Słowacji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Argentyny, Filipin, Kamerunu, Rwandy i Ekwadoru.

Obecna będzie młoda kobieta, której niewytłumaczalne uzdrowienie z bardzo ciężkiego zapalenia płuc z groźnymi powikłaniami i wstrząsu septycznego w 2008 roku uznano za cud dokonany za wstawiennictwem ojca Papczyńskiego. Modliła się do niego jej rodzina. Cud ten w styczniu bieżącego roku uznał papież Franciszek, co zakończyło proces kanonizacyjny.

Ojciec Papczyński, założyciel pierwszego polskiego zakonu męskiego jest patronem dzieci poczętych i obrońców życia. Urodził się jako Jan 18 maja 1631 roku w Podegrodziu koło Starego Sącza.

W 1654 roku wstąpił do pijarów i przyjął tam imię zakonne Stanisław od Jezusa Maryi. Wkrótce potem najazd wojsk szwedzkich na Polskę zmusił go i innych zakonników do ucieczki z klasztoru i tułaczki. Po otrzymaniu święceń wykładał retorykę i napisał poświęcony jej podręcznik. Do swego nauczania i książki włączył też, jak się podkreśla w jego biografiach, elementy krytyki nierówności społecznych. Fragmenty te zostały potem usunięte z kolejnego wydania podręcznika pod wpływem nacisków szlachty.

Gdy w 1669 roku na króla Polski wybrano Michała Korybuta Wiśniowieckiego, ojciec Papczyński napisał w imieniu pijarów panegiryk na jego cześć, wydany następnie drukiem. W kolejnych latach posługi w Warszawie zdobył sławę jako kaznodzieja i spowiednik, także przyszłego króla Jana III Sobieskiego.

Wystąpił jednak z pijarów w związku z falą zarzutów oraz kontrowersji, ponieważ bronił surowej dyscypliny zakonnej. Odrzucił propozycje wstąpienia do kilku innych zakonów. Wkrótce potem ogłosił zamiar założenia „Towarzystwa Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia”.

Szerzenie kultu maryjnego ojciec Papczyński łączył z posługą. Według jego biografów bywał na polach bitew, opatrywał rannych żołnierzy, grzebał poległych. Czynił dzieła miłosierdzia; nazywano go „ojcem ubogich” i „apostołem Mazowsza”. Walczył również z pijaństwem w różnych warstwach narodu.

Bardzo długo zabiegał o to, aby Rzym uznał powołany przez niego zakon. Czekał na to ponad 20 lat i podróżował w tej sprawie do Watykanu. Dopiero w 1699 roku papież Innocenty XII zatwierdził założenie zakonu marianów. Dwa lata później, 17 września 1701 roku ojciec Stanisław Papczyński zmarł w Górze Kalwarii koło Warszawy.

Jego proces beatyfikacyjny został otwarty w 1767 roku, ale na prawie trzy stulecia został później odłożony, przede wszystkim z powodów historycznych - zaborów i wojen. Watykan ponownie przystąpił do badania dokumentów na temat założyciela marianów w 1977 roku.

Ojciec Papczyński został beatyfikowany w Licheniu 16 września 2007 roku. Uroczystości tej przewodniczył w imieniu papieża Benedykta XVI ówczesny watykański sekretarz stanu kardynał Tarcisio Bertone.

Druga nowa święta Kościoła, która zostanie wyniesiona na ołtarze razem z polskim zakonnikiem, to szwedzka brygidka Maria Elżbieta Hesselblad, urodzona w rodzinie luterańskiej. Gdy przeszła na katolicyzm, udała się do Rzymu, gdzie założyła nowe odgałęzienie zakonu brygidek, Zakon Najświętszego Zbawiciela Świętej Brygidy.

W czasie II wojny światowej uratowała wielu Żydów i innych prześladowanych przez hitlerowców. Zmarła w 1957 roku. Beatyfikował ją Jan Paweł II w 2000 roku. Cztery lata później Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował ją tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za pomoc Żydom.

lap/PAP