3 października w klubie Ronina gościł lider portowej „Solidarności” i jeden z najważniejszych więźniów politycznych PRL - Andrzej Michałowski. Towarzyszył mu wydawca jego książki „Moja Solidarność” - Adam Borowski, a spotkanie prowadził pisarz Wacław Holewiński.

W notce wydawniczej czytamy:

Wspomnienia Andrzeja Michałowskiego czyta się niemal jak thriller szpiegowski lub powieść sensacyjną. Z tą różnicą, że na kartach książki pojawiają się autentyczne postaci liderów jawnej i podziemnej „Solidarności” (np. Bogdan Borusewicz czy Lech Kaczyński). To zapis dramatycznego protestu robotników w Grudniu 1970 r., pełnej radości atmosfery wolności strajku portowców w sierpniu 1980 r. czy blisko tygodniowego, niebezpiecznego strajku w zmilitaryzowanym porcie gdańskim po wprowadzeniu stanu wojennego.

Na kolejnych stronach czytelnik towarzyszy autorowi w organizowaniu podziemnej poligrafii i przenoszeniu tajnych drukarni do kolejnych lokali konspiracyjnych. Historia Andrzeja Michałowskiego to także miesiące ukrywania się (od mieszkań przyjaciół po… fermę lisów), organizowanie spektakularnych akcji (jak wielkiej solidarnościowej manifestacji 1 maja 1982 r. lub akcji wypuszczenia na Długim Targu… świni z ośmieszającym komunistyczne wybory hasłem „Głosuj na nas”), zdobywanie fałszywej tożsamości i wpadki, dwukrotne więzienie, przesłuchania, wreszcie wyjazd do Oslo i zaangażowanie się w działalność Komitetu Solidarności Polsko-Norweskiej.

Michałowski nie był zwykłym działaczem zwykłego związku zawodowego. Był niezwykle odważnym i ofiarnym, świadomym możliwych najwyższych kosztów swej postawy, działaczem niepodległościowym. Można śmiało powiedzieć, że był tą »ekstremą« »Solidarności«, z którą państwo komunistyczne walczyło przy użyciu wszystkich metod i środków

— napisał we wstępie Krzysztof Wyszkowski.

Andrzej Michałowski „Moja Solidarność. Fakty, zdrady i nadzieje”

Blogpress/ems