W dniu Narodowego Święta Niepodległości, w Domu Literatury w Warszawie odbyło się uroczyste wręczenie Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza za rok 2015.

Andrzej Nowak nagrodzoną książką dowodzi, że należy do najwybitniejszych dziś przedstawicieli pisarstwa historycznego, którzy wiedzę o historii łączyli z talentem literackim, a te z kolei z własnym, oryginalnym i sugestywnym widzeniem dziejów Polski

— mówił w laudacji nagrodzonej książki Maciej Urbanowski. Wyróżnienie otrzymał Przemysław Dakowicz za książkę „Obcowanie. Manifesty i eseje” .

Nagroda, ufundowana w celu upamiętnienia postaci i dzieła polskiego pisarza i działacza politycznego, jest przyznawana od 2002 roku. Laureat otrzymuje medal z podobizną patrona i cytatem z jego książki „Tylko prawda jest ciekawa” oraz nagrodę pieniężną.

Za stołem prezydialnym zasiedli: dr Tomasz Burek, prof. Jacek Bartyzel, Maciej Urbanowski, Stanisław Michalkiewicz i Rafał Ziemkiewicz.

Na uroczystości obecny był podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Wojciech Kolarski.

Jestem z pokolenia, które korzystało z lektury genialnej prozy Józefa Mackiewicza wydawanej w podziemiu. Śledzę losy laureatów nagród i trzymam kciuki za sukces tego przedsięwzięcia, które docenia literaturę, która rodzi się z maksymy: Jedynie prawda jest ciekawa

— mówił minister.

W tym roku do Nagrody im. Mackiewicza nominowano 11 autorów.

Wyróżnienie otrzymał Przemysław Dakowicz za książkę „Obcowanie. Manifesty i eseje” (Wydawnictwo Sic!). Jak czytamy w notce wydawniczej, jest to zbiór wypowiedzi programowych, esejów, notatek i rozmów, które koncentrują się wokół zasadniczych pytań o kondycję i kształt kultury na przełomie wieków XX i XXI. Zadającemu pytania i poszukującemu diagnoz autorowi kultura jawi się jako continuum, jako przestrzeń nieprzerwanej rozmowy teraźniejszości z przeszłością, jako dialog rozmaitych stanowisk i punktów widzenia.

GALERIA ZDJĘĆ:

Przemysław Dakowicz dziękując za wyróżnienie powiedział:

Co najmniej od końca XIX stulecia kultura tworzona w obrębie tej formacji, którą zwykliśmy nazywać cywilizacją śródziemnomorską, jest kulturą okaleczoną. Odrywa się od swoich korzeni, traci kontakt z wartościami, które stanowiły podstawę jej rozwoju i wzrostu. Skutkiem tego procesu jest szaleństwo sztuki, współczesna sztuka i literatura to dwie wariatki biegnące z rozwianym siwym włosem w stronę przepaści. Ktoś kto szuka dziś własnego miejsca w literaturze, nie może o tym zapominać. Właśnie dlatego staram się rozumieć wszelką twórczość przede wszystkim jako pracę świadomości. Współczesny artysta ma obowiązek zdać sprawę ze swoich relacji ze zmierzchającą cywilizacją śródziemnomorską, musi wyznaczyć i opisać własne miejsce w świecie schizofrenicznej nowoczesności. Może podjąć wysiłek odbudowy tego, co uległo zniszczeniu lub okazać się destruktorem. Może podjąć wysiłek odbudowy tego, co uległo zniszczeniu lub okazać się destruktorem.

RELACJA WIDEO:

PEŁNA RELACJA TUTAJ

źródło: blogpress.pl/WUj